Om de waterdichtheid te kunnen garanderen op lange termijn, werd de spie van onze buisverbinding voorzien van een dwarskrachtstop. Een dwarskrachtstop is een mechanische voorziening in de voegprofilering, die de vervorming van de rubberdichting beperkt. Dit betekent dat de rubber niet meer dan 50% kan worden samengedrukt. Bij 50% samendrukking van de dichting in de onderste voeg, handhaven we steeds een minimale samendrukking van de bovenste dichting om de vereiste waterdichtheid te blijven garanderen.

Een rubberdichting is gevoelig voor kruip. Bij kruip vermindert de spanning in de rubber en dus ook de reactiekracht van de rubber die nodig is om de waterdichtheid te garanderen. Indien de vervorming niet beperkt wordt tot 50%, zal de gebruiksgeschiktheid alsook de levensduur sterk achteruitgaan. Ook NBN EN 1916 beschrijft deze dwarskrachtstop en voorziet een berekeningsmethode.

Elk type leiding in beton, gres of kunststof is gevoelig aan differentiële zettingen. Deze zettingen worden veroorzaakt door het slecht ondervullen van de leiding tijdens plaatsing. Hoe groter de diameter, hoe moeilijker het is om correct te ondervullen, maar ook hoe groter de diameter, des te groter is de dwarskrachtoverdracht. Het is dan ook logisch dat grotere diameters gevoeliger zijn voor een duurzame waterdichtheid.

Ook het onvoldoende uitgraven van de fundering ter plaatse van de uitwendige mof vormt een ernstig risico voor zettingen. De integratie van een rechte vlakke voet over de volledige lengte van de buis voorkomt dit probleem. Na het klaarmaken van de vlakke bedding, kan de vlakke-voet-buis direct worden geplaatst. In plaats van de dwarskrachten over te dragen via een heel smalle strook onder de ronde buis, zullen de dwarskrachten netjes verdeeld worden over de volledige oppervlakte van de vlakke voet.

Onze IDEAL buis kan tijdens de productie voorzien worden van een geprofileerde

opening met glijdichting waarop direct kan aangesloten worden met een bochtstuk.

Als niet kan aangesloten worden op 12u00 is er steeds de mogelijkheid om ook in situ een boorgat te voorzien in combinatie met een geïntegreerde indrukmof.

Vanwege vlakheidstoleranties op de uiteinden van mof en spie en door het direct contact tussen de verschillende betonnen elementen, kunnen ter plaatse van de voegverbinding belastingspieken ontstaan, waardoor deze elementen kunnen breken. Zelfs het aanbrengen van een mortelvoeg tussen de verticale elementen onderling leidt niet altijd tot een statisch evenwicht. De consistentie, de samenstelling, de uithardingstijd van de mortel en de dikte van deze voeg lopen vaak sterk uiteen. De lastverdelingsring lost precies dit probleem op. De niet-verende lastverdelingsring (met zand gevulde rubberen mouw) absorbeert de vlakheidsgebreken van de op elkaar geplaatste verticale elementen en verdeelt de statische en dynamische belastingen van zwaar wegverkeer. De verbinding tussen de verticale elementen wordt volgens DIN V 4034-1 op een eenvoudige, economische, betrouwbare en duurzame manier tot stand gebracht. Om meer zekerheid te hebben omtrent de plaatsing van deze lastverdelingsring werd deze integraal verbonden met de glijdichting.

Ook bij kokers of buizen kunnen belastingspieken ontstaan door kleine oneffenheden, productietoleranties of vervuiling in de voegverbinding. Om beschadigingen te voorkomen, moet ook hier direct contact tussen 2 betonnen elementen vermeden worden. Dit kan door het plaatsen van een rubberen strip tussen mof en spie, die deze puntenkrachten absorbeert en de statische en dynamische belastingen van o.a. zwaar wegverkeer overbrengt op de fundering.

Onze klassieke cementbetonnen buizen zijn geproduceerd in sterkteklasse 160. Dit betekent dat ze minstens even sterk zijn als de gresbuizen en sterker zijn dan gewapende of staalvezelversterkte betonnen R135 variant. Buizen worden periodiek getest tot breuk. De statistische interpretatie van de breuksterkten bepaald uiteindelijk de sterktereeks. Onder minimum breuklast, bij het beproeven van al dan niet gewapende buizen, moet verstaan worden “brosse breuk” of “implosie” en niet de scheurlast, die 33% lager ligt. Momenteel heerst er de foute perceptie dat bij ondiepe plaatsing van riolering gewapende buizen moeten toegepast worden. Wapening vormt eigenlijk een discontinuïteit in de doorsnede van een buis waardoor het beton in de trekzone verzwakt wordt. Daarom zijn bij de eerste scheurvorming ongewapende buizen met eenzelfde geometrie sterker dan zijn gewapende variant. Wapening is pas interessant om toe te passen als de weerstand tegen scheur/breuk van een ongewapende buis niet hoog genoeg is. De functie van wapening is dus om verdere scheurvorming of breuk uit te stellen. Dit wil ook zeggen dat de primaire functie van riolering, zijnde waterdicht transport van (afval)water, na de eerste scheurvorming niet meer kan vervuld worden en dat de gebruiksgeschiktheid of de levensduur ten einde is. Omwille van de waterdichtheidseisen is het toepassen van wapening in buizen eigenlijk een belachelijk lapmiddel! Het is je reinste verkwisting van grondstoffen! Concreet betekent dit dat een gewapende buis met sterkteklasse R135 eigenlijk slechts een “scheursterkteklasse” heeft van 90 en dat onze ongewapende buizen bijna dubbel zo sterk zijn. Ze zijn bovendien beterkoop en veel gemakkelijker te recycleren. Van corrosie door chlorideaantasting is er eveneens geen sprake meer.

Plaats de glijdichting gelijkmatig op de schouder van de spie en verdeel de spanning door de glijdichting op een paar punten op te tillen en los te laten.

• Alle PP, PVC en HDPE buizen als dan niet glad
• Gres, zowel hooglast als laaglast
• Betonnen buizen van elke Belgische fabrikant met ingestorte dichtingen
• THIOTUBE
• Gietijzeren buizen